0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
861
Okunma
ben kendi kendime konuşuyordum
kimse umurumda değildi
umurumda değildi
okumak yada yazmak
ben kendi kendimle konuşuyorum ve bir sebep lazımdı bana
bir sebep
ölü yada diri
bana bir sebep lazımdı.
hatırlayabildiğim kadar bir geçmişe döndüm
hal hatır sordum
vedalaştım
kendimle
gelmişken bir bardak çayını içmeden gitmem dedim
laf olsundu
ağzımız tatlansındı
kapalı yerlerde sigara içilen dönemlerdi
sonra şimdiye döndüm
birden,
farketmiyordu
alışkınım seyahatlere
bulvarda bir pasaja girdim
yanımda annem vardı
pasajda bir butik
raflarda rengârenk düğmeler
ben kendi kendimle konuşuyordum.
kimse umurumda değildi.
bir şiir yazıyordum,
bu da son satırıydı.
ersin
