Bazen efkar tutar, bazen de hüzün
boş vermişim, boş ver her şey unutulur
yine küskün suskunum ıssız gecelerime
şiirim olmuşsun, yazmışım neylersin

Yağmur loş çiseliyorken damla damla
bu sevda eriyor hece hece yüreğimde
boş vermişim, mazide ela gözlerin kalır
sen de ağlarsın ki bir gece yapayalnız

Ben uzaklarda
sen ıraklarda kalmalısın uzak
şarap kadehlerinde boğuluyor efkarım
mehtap düşerken ıssızca mor üzüm bahçelerine

Ah ela gözlüm
incinmiş bir sesi vardır kemanın
ılık yağmur altında
melodilerin ritminde ağladığını hissederim

Ve bir ayrılık şarkısı mırıldanır
alev rengi dudakların
saçlarına veda rüzgarı dokunduğunda
gözlerin nem bağlarken yetmez nefesin

Ölüm konçertosu çınlar
bir trajedi sahnesi gibi
ve son perdesi ebedi ayrılık
boş vermişim sen de boş ver

Ben zaten hiçbir şiir yazmadım
ve ya mısralarda sana rastlamadım
ve o söylediğin şarkıları duymadım
zaten başlamadan yarım bırakılmıştı

Tenha sokaklarda yürüyorum
neylersin dilenci olmuşsam
karşımda ufuksuz deniz
küllerini savurduğum mavi

Bu gece yine boş vermişim
seni sana bırakmışım
ela gözlerini maziye bağışlamışım...


Suskun//