Bundan bir sene önceydi
Bir gece saat kaçtı hatırlamıyorum
Ama hayatımda olmana
Beni sevmene
Kalbim duygulanmıştı..
O gün sabaha kadar sana ağladım
Ve o gece anlamıştım ,
Bu acının hiçbir yere sığamayacağını.
Acıları ne rafa kaldırabiliyorsun
Ne de kitap aralarında saklyabiliyorsun.
Sığmıyor hiçbir yere
Bir de öyle bir şey ki anlatınca da geçmiyor
Sadece içinde bir yerlerde saklıyorsun.
Bir şeyi merak ediyorum
Sana müsaade etseydim
Bize üzülmeye vakit ayırır mıydın hayatında ?
Konuyu yine hayatına getirip dağıtıyorum kendimi görüyor musun ?
Uslanmıyorum ben
Bende iyiye giden hiçbir şey yok anlayacağın.
İçimi sana dair yakan tek şey
’’özlem’’
Bilirsin bu özlem duygusu benim içimi fazlaca yakar
Ben bununla başa çıkamam.
Seni özlemeye başladığımdan beri büyüyemiyorum
Oysa eskiden olsa
’’beni seni özlemek büyütürdü’’
Değişiyorum
Bu durumda beni bir hayli üzüyor.
Eskisi gibi değilim
Çünkü yoksun.
Olsun,
Oradasın beni de kalbinde hissediyorsun.
Gelmiyorsun doğru
Ama oralarda bir yerlerde olman bile
Bana bir ümit vaad ediyor.

Olsun,
Beni seni özlemek büyütüyor.