mor tepelerde mavi bir uçurtma olsam
kanatları kesik kuşlar kafesinden çıksam

mavi şarkılar söyledim bez bebeğime
tekir kedimi yaşamın eşiğinde okşadım

yaralı güvercin kanadında mektup olsam
düş merdivenlerinden şehrazatın masallarına çıksam

gökkuşağının renklerini yağmurlara bağışladım
mavi şarkılar söyledim bez bebeğime

arnavut kaldırımlı sokaklarda topaç çeviren çocuk olsam
ıhlamur kokan yollarda çigan hüzünlerle yağmurun olsam

rapsodi avunuş raylara düşen mor tükenişler akşamı
dilimin arka bahçesinde oyunlardan hayatı öğrenen çocukların eylülü

saklambaç oyunundan çıktığın eski sokaklarda
sıcak karanfiller bastım yarama mavi şarkılar söyledim ada evlerine


bir vapur çığlığı gözlerin beyaz köşkün bahçesinde yalnız bir mimoza
geç baharlarda kınalıada mor salkım kokuyor yortuludur yalnızlığın ayinleri

gittiğin günden beri manastırların sessizliğine gömüldüm
hristos tepesinden attım bin yıllık yortularımı

ah o çocuk istanbul kırık bir tambur sesi
çan kulelerinde saklı ebedi uykularım

mimoza çiçekleriyle karşılandığımız baharlar
babı kahvede içilen bir içimlik kahve kokusu

bisikletler faytonlar iskelede beyaz bir kış uykusu
çam ormanlarına karışmış güzel atlar kokusu

yokluğun begonvil kokan pencerelerde bir uzak ada
lavtalar sustu buzukiler koparttı tellerini

Adalar vapuru gecikti
mavi şarkılar söyledim mimoza kokulu yalnızlığıma



Ömriye KARATAŞ
02.02.2018