hedefe varmak için
tahtalar diziyoruz hayata


tanımlanmış eşkallerden yola çıkıp
çizimler yapıyoruz tahtaya


kimini on ikiden
kimini
ikindiden vuruyoruz


bazen hedeften şaşıyoruz
bazen tahtadan


her deneyim
tecrübeye çentik atıp
sabitleniyor bir sonraki niyetin
tetik tutan parmağına


hedefe varsın diye
tahta arıyoruz kendimize


sonra başımıza elma koyan elin
gezine
göz olup
şaşmasın diye nişan hattı
kımıldamıyoruz
teslim olmaya dünden razı olan duruşun
istifini bozmadan


en güzeli
ortak hedefe odaklanmak
güzel niyetlerin emelinde
iğfal etmeden hisleri
aynı tetiğe dokunan parmaklara ilham olabilmek


kalk şimdi ayağa
derin nefes al
arkandayım korkma


saçlarını sol yana atıp
çeneme yer aç omzunda


parmakların bana emanet


sen yeter ki gözlerini ayırma on ikiden


kulağın
sesime kesilirken
kendini bana ver
derin bir nefes alıp
yarısını tut
kalbimin ritmiyle eş güdümlü atınca kalbin


yapman gerekeni söyleyeceğim


hazır mısın..