0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
749
Okunma
ay yürümüyor koşuyor sanki bu gece
beynimde bir diş
düşten olan ne varsa kemiriyor
sözcükler ağır yaralı
sözcükler üşümüş ayazın koynunda
sözcükler piç
bir tren geçiyor ellerimin üstünden
gölge istasyonunda iniyor
umarsız bir paltoya sarılan bay hiç
ay yürümüyor koşuyor sanki bu gece
bacası olmayan evlerin kuşattığı bu kentte
her şeyde bir gitme telaşı
şizofren bir rüzgar tutuyor elinden
usta bir delinin
iki koluma birden giriyor korkular
sürüklüyorlar beni
bendeki dipsiz uçurumun kenarına
kağıttan bir uçak yap diyor umut
eğilerek fısıltıyla
ay yürümüyor koşuyor sanki bu gece
yüreğime olta atıyor şiir
gün ışığını kancasına takarak
bilmiyorum ne tutmaksa muradı
ali rıfat arku
01/02/2018
istanbul
