Kıskanmak mı, gurur mu, bencillik miydi neden
Sevdalarda bir türlü huzura eremedik.
Sevmekse, hem en içten, yürekten sevdik ama,
Bilmem ki, sevilmeyi neden beceremedik...

Her sevdada, bin türlü dert kattık günümüze,
Kırdık, kırıldık, sonra boş baktık önümüze.
Ne sevdiklerimize, ne kendi gönlümüze
Sevgimizin hakkını, mutluluk veremedik.

Ne zaman Kaf Dağından yere inmek istesek,
Belki bir hatamızdan geri dönmek istesek,
Duygumuzu anlatan güller sunmak istesek
Sevgi gülistanından bir demet deremedik.

Bir sevginin peşinde hiç bıkmadan koştuk da,
Sevgimizin gücüyle, ne engeller aştık da,
O sevdanın uğruna, kaderle savaştık da
Gurura ve öfkeye hiç göğüs geremedik...
Gurura ve öfkeye, hiç göğüs geremedik.

Hırs, bencillik, kıskançlık...Bu illetler şifasız...
Ya seven acımasız, ya sevilen vefasız...
Sevdaların üstüne, gamsız, dertsiz, cefasız
İpekten, kadifeden bir sevgi seremedik...

Bir sevda örmek için, nice cefalar çektik,
İlmik ilmik örerek, emek, göz nuru döktük,
İki şiş uyumsuzdu, örgü bitmeden söktük,
O pembe hayallerden, mutluluk öremedik.

Her sevda bir filimdi, baş rollerde biz vardık.
Hep hata yaptık, çünkü senaryosuz oynardık
Her hatada film koptu, yeniden başa sardık,
Beklenen mutlu sonu, bir türlü göremedik...

Sevdik de, sevilmeyi biz hiç beceremedik...

Ünal Beşkese