Bir korkuluk gibiyim, ortasında Dünyanın.
Canlı mı cansız mıyım, vallahi bilmiyorum.
Ne kelebek ne bir kuş, tek canlı benim sanki!
Titreyen yaprak gibi, öylece bekliyorum.

Bir insan sahtesiyim, ottan çöpten samandan.
Kargalar bile korkmaz, konarlar kollarıma.
Korkuluğum dedim ya, korkulardan korkuluk.
Yüzüme bakanım yok, yok bakan yollarıma.

Bütün insanlar aynı, ben gibiler korkuluk.
Sustukça susuyorlar, her birisi bir korkak.
Suyun başında Nemrut, kelle paça sayıyor.
(Orta)nın (doğu)sunda, yok kimse suça ortak.

Korkuluk insanların, korkulu liderleri.
Dinle imanla süslü, kulluk satışındalar.
Kör korkulu kulluklar, kayıp hayatlarıyla,
Ecelsiz ölümlere, mezar satışındalar.

Korkuluk gibiyim ben, ortasında hayatın.
Canlı diri olmaktan, vallahi utanıyorum.
Korkuluk hep yerinde, kaçan benim sürekli,
Yazık insanlığımı, üstümde tutamıyorum.

Bekliyorum ben insan, öylece bekliyorum.
Zamansız ölümlere, adaylar seçiyorum.
Korkuluk rollerimle, susuyorum sadece.
Bin yıldır on bin kere, insanlığı eziyorum.

Çanak yalayanların, en iyi korkuluğu,
Şu insancıklar var ya insan olamıyorlar.
Ben korkuluğa bakıp, kurşuna tutuyorlar.
Gerçek korkuluklar kim, kimdir bulamıyorlar.

Şuayipodabaşı…
20.07.2017/Kepez/Ç.Kale