Kara kışım dayandı yüreğime
Mevsim karanlığın soğuk buz gecelerinde
Bir hüzün içimde
Dalmışım derin düşüncelere
Sert esen rüzgarın sesini dinliyorum penceremde...
Gecenin sessizliği çığ gibi üzerimde
Zaman,en keskin saatini gösteriyor
Çıkmaz olan, sonu olmayan bir yere saplanıyorum
Hayallerimin girdabina girmişim çıkamıyorum
Elimde bir kalem bir kağıdım
Seni yazmayı bile beceremiyorum
Bir ben bir hayat,aslında yaşamıyorum
Bir umut sessiz adımlarda...
Belki de sana hissettiğim duygularımda...
Her mısrasını yüreğime kazıdım
Yüreğime kazıdığım harflerden sızan kan
Düşlerim de nehirler oluşturmakta!..
Bu kente alışamadım
Geldiğim yolların kaldırım taşlarına
Adının yerine sensizlik yazdım
Gökyüzündeki bulutlar yokluğuna ağlıyor
Her nefes alışımda içim kanıyor bu şehirde!
Dost bir rüzgar kokunu taşıyor içime!
Beni hüzünlendiren gülüşündeki tek gamze
Artık geçmişte kaldı her şey
O sabırsız bekleyişler,heyecanlı gülüşler
Ve sevdalı öpüşler
İnce bir çizgi olmuş,her şey durmuş,her şey boşmuş..
Duvarda ki saat bile eskisi gibi döndürmüyor
Ne yelkovanını,ne akrebini..
Gökyüzünün maviliği kaybetmiş
Gökkuşağı rengindeki kalbimi
Bir uçurumun kenarına bırakdım
Hayallerimi ümitlerimi yuvarladım
Okyanusun abislerine fırlattım ruhumu ve benliğimi
Artık odam huzur vermiyor bana
Ak saçlarım eskisi gibi yakışmıyor başıma
Aşk yada sevgi arasında ki o çizgide duramıyorum
Yoruldu yüreğim şeyden vazgeçmiş gibi hissediyorum kendimi
Acıma duygusu bulunmayan,terkedilmiş
Her şeye boş vermiş bir adam düşünebiliyor musun
Dalgaların kıyıyla sevişmesini seyrederken
Yumdum gözlerimi,geçen günlerimizi düşündüm
Karanlık gecelerim de ümitlerime ümitsizlikler ekledim
Ruhumu denizlere fırlatsam da
Sevgimi tepelerden,uçurumlara bıraksam da
Cehennem misali yokluğuna alışamasamda
Elimde değil yine de yaşıyorum seni
Her bir kareni satır aralarına saklıyorum
Kalbimin bilinmeyen bir yerinde taşıyorum seni
Y.szgn