Dostum uzak yollar kalmadı gücüm
Kapımız kapalı kalmazdı bizim
Matemin yatağı en mutlu günüm
Gülüşümüz yarım kalmazdı bizim

Yan yana yürürdük yarış ederdik
Sen-ben fikrimize karşı gelirdik
Bazen soruyorduk : - Ne tez delirdik ?
Başımızda akıl durmazdı bizim

Sabahtan akşama bitmezdi sokak
Sokaklarda geçti yıllar koşarak
Belki saçımıza düşer tel tel ak
Dağımıza hiç kar yağmazdı bizim

Sevildik derken çok avunduk boşa
Ümit bağlıyorduk en son kuruşa
Mindere çıkmadan gelirken tuşa
Gönlümüz darbeden yılmazdı bizim

Bir gün bile sığmaz yazsan romana
Bırakılmış gibi sanki ormana
Gerek yok halimi şimdi sormana
Yasımızı eller tutmazdı bizim

Coşmasın,taşmasın o gönlün şimdi
Sorarsın : - Önceki o adam kimdi?
Eski bir ceket tek servetimizdi
Malımızı kimse çalmazdı bizim

Nizip-Erenköy 1981