ağladık da
mısralarda duyulmadı
sesimiz.
bıktık usandık da
gölgemizden
sürüklekdik
son nefesimize kadar
ardımızdan.
ne kadar da gariptik...
"gün olur alır başımı giderim" dedik
biz şiiri veli bildik.


istanbul’u dinledik
orhan’ı andık.


rahatı kaçan ağaçlar tanıdık
içlendik
ben güzel günlerin şairiyim, dedi
bulutlar pembe
gök mavi
insanlar yürekli
sandık

biz melih cevdet’e de inandık.
bir çift güvercin havalasansa
koksa yanık yanık karanfil
odur dedik.


gökçe sözlerdi de
gök değildi
acıttı
kanatttı
"şu dünyada
ayrılık var
ölüm var
ille de zulüm var" dedi
yanıltmadı gökçe
çokça acıttı...


an gelir dedi
an/dı
elde kalan hüzündü
tut ki ilhan
şimdi gecedir
çeşm ve müjgan
aynı gecedir
aynı mehtap
aynı sitare..

yine pia mı aranır
üçüncü şahsın gözlerinde...

sen hiç öylesini görmemiştin
biz gördük
şiiri ilhanla sevdik.



iki kişiye bir dünya diyordun
dardı oysa bir kişiye bir dünya
çanak çömlek
kap kacak
pılı pırtı
halı urba.

onlar hanesinde köylümüz efendimiz
atla yüzü
onbinler
yağcılar sabuncular
anlayacağın
hiç bir şey değişmedi
senden sonra.

kimine yaşar
kimine
ümit
şiir seninle çokça sevi demek..


gülhane parkındaki
ceviz ağacının
yadıdır
dizelerin
varna önünde
vapuru okşayan elin
dediler ya
nazım hikmet memleket
memleket
nazım hikmet
manda gönünden çarıktı
yüreğimiz
yanılmadın.
eskidi gitti
nicelerde..


kırkıncı kapıda
yine hüseyin
benim bütün şarkılarım iri kuşlardır. diyor
o kuşlar ki hasan hüseyin
gün batımında
ve filizkıranlarda hala
isli tellere konuyorlar..

gecenin karanlığına da okuduk
doğan güne de
damar damar yarılan toprağa da
sürdük alın terinden.
sen usumuzdaydın
lakin
ay ayakta mıydı
değildi damar
değildi..


biz şiiri sizlerle sevdik
nazım dedik
veli
asaf
ilhan
bedri
hüseyin
ve niceleri
biz şiire şiir demedik.
şairin adıyla duyduk dizeleri..


25/01/2018
ödemiş