I.

Duyduğum bu sesler; Her gün Allah’ım?
İnletir bağrımı,benden habersiz
Çekmekmiş çileyi buymuş günah’ım;
Ağlarım öylece,derinden sessiz

Nereye gittiysem; çekildi perde!
Söylediler bana,çektiğin acı!
Duyduğun,gördüğün hani ya nerde?
Kapattı kapıyı,gördüğün hancı...

Derinden verdiler,azap zehrini;
Gülerek salladım,kafa tasımı
Koşarak geçtim,çile nehrini,
Tutsunlar ölmeden, ölüm yas’ımı

Göklerden boşalsın,damla damla su
Vurulsun alnından,hain yürekler
Çekmeden olmuyor,gitmek doğrusu;
Endamlı asılsın,sahte kürekler!

Gönlümün içinde, demir bir yumruk,
Sarıldım sancağa,vatanım dedim!
Takılmış peşime,kirli kıl kuyruk;
Taşıdım yıllarca, aslanım dedim!

Kararmış gönüller,sığmaz kabına;
Mekânı dağlar, insafı bomboz
Sırtını döndüğün, o ecdadına
Vurduğum sandığın,tutulan balyoz!

Kimsin,yürüdüğün bu yollar kimin?
Niye böyle ruhsuz; kararmış sine?
Ahengi değişmiş,dönen iklimin
Ağaçlar gölgesiz, günün aksine…

II.

Bi çare şu gönüller, kavuşmalı dermana
Yürünmeli bu yollar,sokaklar aşınmalı!
Yitiğim beni bulun,diye haykırır manâ
Mesafeler geçilip,gerçeğe taşınmalı!

Çıkılmaz o yollardan geçtiğin günden beri
Kurumuş gönüllere bir yağmur rayihası
Damlasaydı eğer,döner ve gelirdi geri;
Ayan olurdu hemen gönül’e aşk damlası

Yanın sıra gelecek arkadaşın nerede?
Yoksa biçare misin,gittiğin taşlı yolda?
Nice yarenler oldu,gezindiğin yörede;
Onu da,sen bilmezsin okuduğun okulda

Akl’ı Selim olmalı,yoluna bakmalısın
Hakkını vermelisin,gittiğin o yolların
O zaman aşk ile,çoraklara akmalısın
Değeri pek çok olur,geçirdiğin yılların