bilirim
o içsel korkularını ki bi dile gelsede
kızdın şimdi sen dördüncü celsede
kızılırmı bir şiir de hiç insan ölsede


bir kibrit tutuşabilir
bir dinamit fitilini ateşlemeye
fırtına kopabilir bir bardak su’da
ya da bir akşam yemeğinde sofra’da


dedem taş koy demiş
.......... ev kuracağın yere anneme
o akşam karınca yuva yaparsa altına
tamamdır başla oradan evini yapmaya
mutlulukla
bereketle
huzurla
dolsun
yuva


ama değil bu bir hoş seda
nur bile kararır
sevda olmazsa


yetmedi de karanlığın aydın oğlu
bu şiir şerefsizliğiniz emmoğlu
aynasız hasta baba deli oğlu
bu horantada sülalesiyle
olurdu dimi kalsa
domuz anlamaz
nasıl olsa


kan çeker
toprak çeker
doldur çayı koy şeker
kesme
sözüm yoktur
söz diyene aşkın üstüne


tutanaklar yalan söyler
zamanın hışmı artık yeter
laf sokmak dayaktan beter
ne tuhaf
"belki haklıdır" derken
amcamı da seviyodu karısı kaçmadan erken


konuşan duygularıma hep borçlu kalacaksın

biliyorum koşacaksın
ben ölünce konuşacaksın
kendini özgürlüğe vuracaksın
mezarıma tükürenlerle yan/yana duracaksın...