YORGUN GÖZLERİM
Beklemekten yorgun düştü gözlerim,
Her saniyesi bir yıla bedel olan.
Bin bir türlü düşünceler içindeyim.
Alevden bir kandil gibi asılıyor, ay gibi sanki
Gecenin karanlığında tanrının göz bebekleri
Bakıyor ve
Alıyor yüreğimdeki saçlarımı beyazlatan
Hicrana dönen o çekilmeyen sızıları.
Sabır sabır diyerek atıyor zamana,
Hep çiçekleri düşün diyor.
Bakma saatlerin ikide bir bozuk çaldığına,
Hiçbir şey yapamıyorsan
Mutluluğun resmini de mi çizemiyorsun?
Kimin ne hali varsa görsün de mi diyemiyorsun?
İnsanları fazla tanımak istemiyorum.
Ne kadar acırsam acıyayım,
Asla kendim olmaktan vazgeçmeyeceğim.
Bu kuşlarda kızmaya başladım!
Özgürlüğü hatırlatıyorlar da
Nazire yaparcasına, kanatlarını çırparak,
Ama nasıl uçacağımızı öğretmiyorlar!
Sonra seyre daldım yüksek bir tepeden,
Kuşlardan başka ucanı da görmedim.
Sonra dağılmış yüreğimi,
Birbirine karışmış düşüncelerimi,
Kırılmış umutları mı topladım.
Alev gibi yanan gözlerimi de kapadım.
Hiçbir şey bir tebessüm kadar etmiyor!..
Yusuf Yılmaz