ONUN ADI ATATÜRK
Kapı açıldı, dışarı bir tutam ışık saçıldı.
Kımıldattı ölmek üzere olan bir milleti.
O Suskunluğu duyan bir yürekti,
Umudu yakalamak için ışıkta…
Buzlar bile çözüldü birden bire.
Yurdunu terk edenler geri geldi.
Yas kalktı,
Kopuzlar yeniden çalmaya başladı.
Kır atlar şahlandı.
Nal sesleriyle dağlar yankılandı.

Gökyüzünde, güneşle karışık
Maviliği andıran
Bir çift göz göründü,
Karadeniz’in azgın sularına bakan.
Hayalinde tutup öptüğü
Vatanın kaderini
Yüreğinde duyuyor,
Gözüyle görüyor,
Yapacaklarını,
Hatta düşünüp de dilinde söyleyemediklerini,
Her şeyi hesap ediyordu.
Bütün çıplaklığı ile
Sahiciydi.
En çokta samimiydi.
Kararlı ve kesindi.
Bakışları dalgalara baktıkça
Daha da keskinleşti.
O hiç yenilmedi.
Tarih öyle koymuştu adını,
Çünkü onun adı mutlak zaferdi.

Yusuf Yılmaz