Dar kalıplarda işlenir aşk,
Her gönlün ovasında.
Bir yaprak dökümü,
Bir gün sökümü,
Bir bayrak dikimi,
Bir gül yakımı,
Bir yıldız takımı,
Bir üzüm salkımı,
Dahildir uçlarına ipek saçlarının.

Dövülürken demir, ateşin tavında;
Alev alıyor ömrümüz bir kibrit kavında.

Ve tutuluyor güneş,
Ve gözlerim gözlerinin avında.

Ve yürüyorsun,
Merdivenlerin başındasın.
Sağında üç dal saksı,
Aynada yüzünün aksi.
Hep seni sevdiğim yaşındasın.

Kardan heykelini yapıyorsun bahçede kendinin.
İlk ders saatinde okunuyor son kıt’ası, yalnızlığa yazdığın andının.


Yüzün yüzüdür üşümüş bir kuşun,
Düşümde ben ise bir ihtiyarım.
Beni bir akşamüstü ansızın düşün,
Ki kalmasın hikâyesi düşümüzün yarım.

Çünkü sevileceksin sen,
Ömrümün sonuna değin.
Önüme düşen gölgen,
Anatomisidir en sevdiğin çiçeğin.