ANA’DAN AYRILMAK!

Onüç sene evvel, onüç Ocak’ta
Bir figan kopmuştu bizim ocakta
Hareketsiz yatıyordun yatakta;
Uçtun gittin"Anam" gece kapkara
İçimde açıldı derin bir yara.

Anam, son kez baktım solgun yüzüne
Doyamadım gül kokuna, sözüne
Biçare kalmıştım, boğuldum hüzne;
Biran hafızamda canlandı yıllar
En güzel çağında ayrıldı yollar

Sensiz olurmu hiç, bayramın tadı
Başına döndüğüm kimsem kalmadı
Yüreğim tam ortasından kanadı;
Mecburi ayrılık mahşere kadar,
İnşallah, orada umudumuz var.

Yüce Rabbim, sana eylesin rahmet
Ruhun şad olsun da, makamın cennet
Kural böyle konmuş, canlar emanet
Ölüm ayrılığı ne kadar zormuş
Hasret için için yakan bir kormuş.

Mehmet Postallı / 2018

Kıymetli kardeşlerim, vefat eden annelerimize Rabbim’den rahmet, hayatta olanlara da, hayırlı ömür diliyorum.