uzak yolların usta şoförü
götür beni en uzak menzile
kem gözler erişmesin ardıma
mor ışıklar vurmasın yadıma
yollar kıskansın seyrimi
ağaçlar ip gibi dizilsin kavl ile

akabeler geçit vermese de götür
’bre nereye?’ deseler bakma ardına
götür beni sevdalılar yurduna
uçur dağlara aç kafesimi
yankılasın taşlar sesimi
şimdi anlıyorum seni Ey Nesimi!

dağıtma pamukları Hallaç
götürme ipekleri kozadan
geleceğe sen de yol aç
çıkmasın raylar hizadan

kinliler bilmedi Eyüb sabrını
kinliler bilmedi Yakup derdini
kingren olmuşsa ne bilsin ki
sevmeyi,sevilmeyi
yoksa yüreği nasıl bilsin ki ...
Kenan’a gider gibi götür beni
bilmesin o kimler ve kingren gönüllüler...

İbrahim’e değmeyen ateş
yüreğimi yakmasın
demiri çekiçlesin örsünde Davut
bir umudun adıdır habeş
yeter ki içimizi yıkmasın

Toroslarda yankılanır kokusu
ovasında ıtır ıtır har ile
Akdeniz’in güneşinde kavrulur
damla damla yüreklere oturur
Tarsus saklar seni mağarasında
yedi uyurları saklayan öz ile
bilen bilir iki dağ arasında
gören gönül; görmez göz ile

definenin adıdır defne
yaprağı kurudukça değerlenir
sorarım çalınan o def ne?
binekler git gide eğerlenir...

tahtın soğukta musalla
yaprağın dalda defne
gelenlere içten el salla
peşinde ki o saf ne?