ÜZDÜN BE CANIM.
Kim kıymetim bildi’ki sen bilesin,
Ömrüm sana sundum yaranamadım,
Senin için canım feda ederim,
Hiç sevmedin diyorsun’ya, üzdün be canım.

Seni ilk gördüğüm,o günden beri
İçimdeki sevdan, dinmiyor canım,
Hayırsız, vefasız, ne desem yeri,
İnsan Cana küsmez,küstüm be canım.

Dünyalık gayeler, yolunda gitmez
Sana olan sevdama,bir ömür yetmez,
Günlerim kudurdu, saymakla bitmez,
Hesaplar her zaman tutmaz be canım.

Yazdığım şiri sen, beğenme yırt at,
Sevdiğimi demekten bıktım, inanma dayat,
At içindeki vesveseyi, kısaldı hayat,
Ne kadar uzatsam, sünmez be canım.

İçindeki vesveseye sakın inanma,
Asılsız sözlere, aman ha kanma,
Sevgimi gösteremem,burda sorun ya,
Buda benim huyum üzgünüm canım.

Ömürleri süsler, şan, şöhret, ünler,
Kimsesizim sensiz,şan,şöhret, neyler,
Kızsamda seninle, güldüğüm günler,
Sen yokken geriye, gelmez be canım.

Erol’un özlemi, zamana sardı,
Aşkı; sen, ben, diye ikiye yardı,
Sen gelmezsen benim,daha nem kaldı,
Aklım ölümü de, tınmaz be canım.
25.12.17 Erol Köktaş