derdimi içtim, yaş girdi saçlarıma
yaktı içimi
sarhoş etti akıl şimdi su değirmeni…öğütecek buğdayı yok!

geriye dönemedik,
kırıktı sevgi bakışımız
misafir ettik kendimiz gibi kederi…zamanın anahtarı yok!

içimizde hasta çırpınışları
yaşama coşkusuyla ölüm arzusu, kol kola
çirkinsin kapın çalınmadığı an, güzelsin sevgiyi içtiğin zaman…bilirsin!

bilirsin,
ne zaman küfelik, ne zaman seyirlik olduğunu…
bilirsin,
öldüğünde yaşadığının emanetin olduğunu…

bilmezden geldik, kulağımıza su kaçtı
saçlarımızı taramadık, kıyısına kar yağmıştı
duygularımızı kilitleyip, kaçamadık…kaçacak yol kapalıydı!

kaçırmak istedik arzuları,
kırmak istedik bir an tabağı çanağı…kırdık da
hasretimiz ocakta kaynamaktaydı…bir tas çorba gibi konuldu akşam soframıza…

bize bir haller oldu, yarım kalan romanlar raflarında tozlandı
yazılmayan duygular kirpiklerde asılı kaldı
anlatılmayan sevdalar kursağımızda haram lokma mıydı, ki konuşamadık…

bir dilek tut, perdelerden aşk girsin
gözlerini kapa sevgi alnına ıslaklık versin
kollarını aç yar sana perdesiz gelsin…sen kendine şans ver
bir gün çok sevileceksin…

İlknur Köknar(sokak kaçkını)