0
Yorum
3
Beğeni
0,0
Puan
593
Okunma
ılık bir kış güneşi gibi
düşse ellerin
saçlarıma
kıskanır kardelenler..
bu yağmurlar yok mu
toprağa bereket saçan
yüreğime yağıyor
kaç mevsim..
bir hile gerek
ruhun aldanışlarına
yetmiyor
kıt kanaat dile sürülen
umut
her çırpınış
deli bir rüzgara dönüyor
dağ başlarında...
en çok
sen acıttın
en çok sen özlettin
kaçışları
kendimden..
şimdi
bahar gözlü kızlar
ellerinde taç yaprakları
kırık
alıngan
varsıl düşlerini
zamana yaymadalar
incelmiş gülümsemelerine
yol arkadaşı...
sesinde duymak rüzgarı
ellerinle avuçlamak
kanayan yürekleri
ve
kar suyuna
dokunur gibi
dokunmak acılarına...
ne mümkün.
