Tutsak bir gülümsemen vardı hatıralarımda
Beynimin kasırgaları arasından sıyrılıp geliyordu gözümün önüne.
O saf tertemiz yüreğin, hala aklımın en kuytu köşesinde saklı duruyor,
Su gibi sözlerin kulaklarımı çınlatırken kalbime vuruyor yalnızlığım..

Arkama dönüp baktığımda kimse görünmüyordu gölgemden başka
Tek bir misafirim vardı duyguları terkedilmiş evimde,
Özlemlerim pusu kurmuştu, bırakmıyordu yakamı..
Sana olan hasretim tüm özlemimle oturuyordu baş köşede.

Duygularım yaralıydı sana kanıyordu
Özledim be kınalı,
Kalbim, yine yeni yeniden atıyordu
Senin için…

Tutsak bir gülümsemen vardı hatıralarımda
Pembe kaplı defterin tozlanmış duruyordu masamda
Bana sunduğun sevgiye dair her şeyi anlatmışsın tertemiz sayfalarına
Yüreğinin çarptığınca yazmışsın aşkını, tüm çıplaklığıyla..

İncinmiş ruhum solmuş bir gül gibiydi alacakaranlıkta
Vurgun yemiş ve yalnızdı acımasızca terk edilen kalbim.
Düşüncelerindeki depremler yıkmıştı sevgi duvarlarımı
Hasretin vardı bende saklı,
Senden geriye kalan tek hatıramla,
Geçiyordu günlerim yalnızlığa tutsak ve çaresiz

Yaralıydı duygularım
Seni düşündükçe derinleşiyordu yaralarım.
Özledim be kınalı,
Bıraktın beni öksüz, yitik ve sana tutsak kalbi yaralı…


Birtanesi kasım 2007