YAZYAĞMUR GİBİ GEĞDİ GEÇTİ

İlkokula giderken bir çantam vardı
muşambadan dikilmiş kulpu ipten
bir iki defter bir kaç kitap bir de
usta kalemim vardı içinde
o muşamba çantam bir kayardı
kışın karda anlatamam size
bizim aradan inerdim cevizlerin dibine
sabah saat sekizde o dik çılğaya aşşağı
ikizlerin kapıdan döner doğruca
okulun önüne kadar kayardım
çantadan ne varsa saçılırdı bazen yollara
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
ne çok kar yağardı o zamanda

İlkokul bitince çobanlık başladı
döl çobanı sonra davar çobanı derken
mesleği bulmuştuk dağ taş bizimdi artık
arkadaşlıklar dostluklar kardeş gibi
sımsıkı sıcacık her şeyimizi paylaşırdık
elbette ilk başta da azığımızı bölüşür yerdik
tek derdimiz vardı sürüyü doyurmak
ve yârin hayalini kurmak ne dert ne tasa
ne geçim derdi
Gözlerim kalalı düşünüyorum da
çok mutluyduk o zamanda

Kışın avvâreydi herkes köyde
samimi arkadaş gurupları olurdu
yollarda gezerdik çeşmeye gelen kızları da
çaktırmadan gözlerle keserdik
mal davar görme vakti dağılırdı herkes evine
koca köyde birtek televizyonu olan vardı
o da Ünüsler’di aküyle çalışırdı tv
her gece onların ev otuz kırk kişi olur
dolar taşardı sık olmasada bende giderdim
çocukları arkadaşımdı o hoşgörüyü
o eziyet o kalabalığı şimdi olsa asla
kimse çekemez
birer bardak çay bile vermek
karanlıkta ayakkabılarını çevirip
lambayla merdivenlerden indirip
yolcu etmek bile
yeterdi insanlara her gece her gece
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
unutmak mümkün değil o güzel insanları

O günleri göremedim, ya
önceden odalar varmış kışın
erkekler yaşlılar odalarda toplanır
muhabbet edip kitap okurlarmış
tabi baş köşede Eba Müslim
Seyit Battal Gazi kitapları bir de
ezbere bir duâzı imam okuyamayanları
koymazlarmış odaya
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
çok mutluymuşlar o zamanda

Ben kahve kültüründe büyüdüm
biz de oldu bitti esnaftık dört masalık
bir kahvemiz ve bir de küçük bakkalımız vardı
bakkalda a dan z ye her şey vardı
sebze meyve hariç
kahvede gece lüküs yakardık
evlerde lamba damda idara
çok lamba camı sattım
yedi numara ondört numara
kışa doğru köylüler Elma istifine giderdi
İzmite onbeş yirmi kişi o zam derlerdi ki
küçük almanya derlerdi oraya
bir onlarda olurdu peşin çay parası
o da belli bir zamana kadar, sonra
çiz ha çiz ta ki kurban bayramına kadar
başka bir eğlence yok okey kağıt
vur piştinin gözüne kapı kar içeri dar
her şeyi yazardık veresiye kara deftere
Bayramda beş on kurbanı olurdu hekesin
satarsatmaz getirir borcunu kapatırlardı
borcunu kapatınca gözlerinin içi gülerdi âdeta
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
dürüst namuslu gururlu ne güzel insanlardı

Ben ailenin en küçüğüydüm
üç oğlan iki kız beş kardeşdik
ne zenginlik gördük ne de fakirdik
soframızda ikinci bir yemeğimiz olmadı
çoğu zaman
yediğimiz çay çörek çökelik
topraklar incitmesin Babamı ne bir
tokatını yedik ne de ağzından bir küfür işitmedik
çok kızarsa en büyük küfrü köpoğluköpek derdi
hatırı sayılan sevilen ipek böceği gibi çalışkan
bir babaydı dürüslüğü çlışkanlığı ondan öğrendik
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
köyde biz mutlu bir aileydik

O zamandan bu zamana nasıl geldik
anlamadan hayat telaşasına kapılıp
kırk yıl geçirdik yirmibirinci yüz yıla
dayandık girdik
köyede hayatımıza elektirik tv telofon
internet bir bir geldi girdi doldu
hayatımıza evimize biz dağıdık çalıştık
herkesin evi oldu arabası oldu işi oldu
emekli bile olduk
yalancı hırsız dolandırıc üçkatci inancsız
haramı helâli bilmeyen insanlıkta çıkan
insanlar doldu ülkemize
bin bir hastalık baş gösterdi
adını bile bilmediğimiz
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
biz bu hâle nasıl geldik

Hayatımıza teknoloji girdi doludizgin
insanlar uzayda seyhatte bazı ülkeler
yapay zekayanın peşinde
bizimse eski eskiye olan hasretimiz
eskiye olan özlemimiz hastalığımız
nüks etti depreşti çıktı yenine
eskiye rabet olsaydı nur yağardı
bit pazarına, denilir ve olan oldu
Cumhuriyetten Laiklikten Haktan
Hukuktan Adaletten çok eksildik
bölük bölük sen ben o olduk
insanlıktan eksildik
aileden üç can eksildik sevdiklerimizdense
yüzlerce can eksildik
yağmuru gibi değdi geçti
Gözlerim kapalı düşünüyorum da
biz ne çok eksildik biz
biz ne çok eksildik .

H.Gürbüz 04.01.2018