Ben bir gül yaprağıyım,
Beyaz, güzel bir gülün yaprağı
Sevda ile aşılanır benim harmanım.
Aşıkların gözbebeği,
Barışın narin goncasıyım.

Ben bir gül yaprağıyım,
Arıların sevgili rüyası.
Her ne kadar güzel olsam da
Benim de var kusurlarım.

Sevene batırırım hain dikenlerimi
Topraktan çalarım değer biçtiklerimi
Benimmiş gibi sunarım Allah’ın verdiğini
Çimenden büyüğüm üstün görürüm kendimi

Tepemdeki çınara hasetle bakarım
Sevdiğim kuş idi, ona uçtu ağlarım
Onların aşklarına ben bin nazar katarım
Kuşa kendim beğendirip sevdirmektir amacım
Bana bir bakadursun renklenir tüm hayatım
Rüyamda pırpır eder hep onunla uçarım

Çınarın nesi var ki? Aşık mı olunur ona?
Bana bir gelse, dünyalar benim olsa
Benim derdim ondan büyük, bir de bana baksa
Şu kuş bir de benim dalıma konsa

İşte kış geldi, döküldü koca çınar
Kuşum artık benim gönlüm pır pır uçar
İşte bana bakıyor, sevdam bana ağlar
Ömrüm güzelleşir süveydam bana akar

Geliyor işte aşk, kanatların çırparak
Benim aşkım derin derdim hesaptan ırak
Gönlüm kuşu değdi bana artık benle olacak

Ama acısı derin, yarini almış kader
Batırdı dikenime gönlünü oluk oluk kan akar
Düştü sevdam yere, bu nasıl bir keder!
Aşkım benim olmamış göğsümde inci yaşlar

Hayat bana haram artık gitti minik kuşum
Ben artık onsuz kurumuş bir musluğum
Birisi çekti toprağımdan çıkardı beni
Haykırdı sevgiliye ‘’Sever misin beni?’’

Çakıroğlu (Hüseyin Şamil Öztürk)