Hayat olan dalların dikenleştiği
Yalnızlık olur masum hayallere set
Bahara yuva kuran güvercini
Kanadı kırık kuş eder hasret

Sesi gece gündüz öter sevdaya
Bekledikçe dökülür yüreğin
Aşk olan dallarında sevda
Kurulu yuvalar seslenir budur senin nefesin

Bir isyan alır aklı şu garip aşığı
Gözler kaybolurken yaşlarında
Sıyırıp teninden hayatı
Hasretini yaşam eder soluğuna

Her yeni gün har olur yok oluşa
Her kanat sesi yüreğinde bir kıvılcım
Çırpınır müebbetleşen yalnızlığında
Zaman uçar gider, kalır feryadı her kelam

Yüreğim yüreğini bilir güvercin
Yaşana duran her anın şahidiyim
Sevdana kafes olmuş bu hayatın
Satırlara hapis bir ferdiyim


Mürekkebi sevda olan kaderimde
Hasretleri kelam edip satırıma
Soluğumu sunmaktayım ebediyete
Uçsam da bu alem yokluktur bana


Şiirler gibi sessizce olacak sonum
Sevdayı düşleyen aklıma ihanet şu yokluğu
Varlığına mum gibi eriyen soluğum
Hayat denilen yarin olmayınca boş bir kurgu