söndürün kafamın içindeki ışıkları
göz kapaklarımı tutan ipleri kesin
sözcükler çekin perdeleri sessizce
peşini bırakın beynimde dolaşan sesin

yeter içimde mahşerden bir ordu kurdunuz
renklerle oynaşıp hüzünlerle kudurdunuz
yok gerçekten bana bir şey sorduğunuz
kırılır telleri elbet içimde oyduğunuz kafesin

nereden gelip benliğimi kuşattınız
durgun sularıma durmadan taş attınız
hangi rotadan çıkıp benim ruhumda battınız
aşkın mı peşindesiniz yoksa ki bir hevesin

hangi sokaktan bu hicret ya da kitaptan
su dolu bir bardaktan yahut boş kaptan
belli yırtık ayakkabı veya delik çoraptan
bir seyyahın cebinden dökülmüşsünüz kesin

çölde ıslanmışsınız suda kurumuş
kaçarken dinlenmiş yatarken yorulmuş
size bir şey anlatmak ne de zorumuş
yolunu kesmişsiniz bendeki nefesin

ali rıfat arku
25/12/2017
istanbul