Binerken son durağı belli olan aşkın
O, konforlu otobüsünde gitsen ne yazar
İki ray gibi, birleşip ayrılan bir yolun
Tam ortasında, kavuşmuş olsan ne yazar

Adına yazılan şiirden, ardına yazılan şiire,
Sevinçli mısralar, dönüverdi hüzne,
Artık bu gözün,göremediği yoruma,beğeniye
Bir çift güzel göz, mazhâr olsa ne yazar

Bir yandan bakışını, candan sandım
Çocuk oldum sanki şekerine kandım
İttiğin salıncaktan, düştüm de ağladım
Artık öpsen ne yazar öpmesen ne yazar

Can evime akıttıysan, ayrılık kezzabını,
Dağladıysan,tüm sevgi tomurcuklarını,
Korkma ,göz yaşım söndürür o yangını,
Sen bilsen ne yazar, bilmesen ne yazar

Çölde açan leylak, yandı kuma döküldü
Üstüne, yârin dilinden kezzap suyu döküldü
Ayrılığın sam yeli esti, hâr’ a döndürdü,
Sen külü, görsen ne yazar görmesen ne yazar

Emrah Koran