Vay be! Nasıl korkar olmuş insanlar.
Komşuya güzel laf, atan titriyor.
Geceyi geçtim de gündüz gözüyle,
Dokuz on kilitle, yatan titriyor.

Dağılmış kışlalar, firar eratlar.
Tedirgin yürekler, asık suratlar.
Topal eşek gibi yürür kıratlar.
Dizginleri elde, tutan titriyor.

Ağlar bir gariban, vurur dizine.
Küçükler inanmaz, büyük sözüne.
Atılmış çocuklar, cami önüne.
Yüzüne bebeğin, bakan titriyor.

Kurumuş pınarlar, sevgiler bitmiş.
Vicdan firar etmiş, Fizan’a gitmiş.
Herkes gözlerine, perde çekmiş.
Gönül lambasını, yakan titriyor.

Zamane insanı, sever kendini.
Düşünür mü dertsiz, elin derdini.
Biri çıkıp sorsa, birin halini.
Karanlığa ışık, çakan titriyor.

Aynı fikrin zikri, gidiyor ayrı.
Gerisini sizler, düşünün gayrı.
Âlimlerin yoktur, kendine hayrı.
Haksızlık mabedin, yıkan titriyor.

Paylaşmıyor kimse, zırnık lokmasın.
Aman dikkat edin, tuzlar kokmasın.
Sahtedir ateşler, kimse korkmasın.
Soğuktan sıcağa, çıkan titriyor.

Okumuş insandan, korkar cehalet.
Cehaletin dostu, miskin atalet.
Bir mazlum yazmaya, kalksa adalet.
Kaleme mürekkep, katan titriyor.

Gereksiz savaşlar, ne çok dünyada.
Mutluluk ararsan, ancak rüyada.
Ağlamak vicdanen, belki mayada.
Gözlerden yaş olup, akan titriyor.
*
ODABAŞI hayat, kayıp zamanda.
Kapıya dayanır, ölüm bir anda.
Yaşamak umudu, çıkmayan canda.
Derman diye derdİ, yutan titriyor.

Şuayipodabasi…
13.07.2017/Kepez/Ç.Kale