Yenilir yutulur birşey değil,ağzından do’yu
ağzıma düşürmeden almam
do’lu bir hafıza kartı yanmış ikimizin ortasında
belleğimin üstünde azgın plaklar
ve devriyesi bitmeyen devrik gidişi muhabbet’


mukaddes bir teoriye göre
gönül hicranında yakılan son sigara
küçük alemetlerimden biri
kızgın sonda ile atıldığımda tenimden dışarı
ikimizin arasında kopacak kıyamet
önce böbreklerimiz düşecek yerlere
ardından tenlerimiz üstümüzde zift rengini alacak
siyahi güvercinler çocuklarını düşürecekler rahimlerinden
ay kadınların başını tutacak,kan zehre cefa boylarında
muazzam rengiyle yıldızları boyayacak,kirin renginde

’’ ve ben sana sadece çiçek getirmem bilirsin
getirdi mi yanında çiçeksinide getirirdim
zabıt tutsun diye,’’

çiçekçiler,en güzel çiçeklerini çıkarıp bellerinden
ateş edecekler put gibi bedenlerimize
bam bam bammmm bammmm
yıkılacağız iki orospuçocuğu gibi yere
sırtımız yerin geçici atmosferi
bileklerimize işlenecek göz renklerimizin bandrolleri
ardından Descartes belirecek gökte
ve son büyük alamet olarak bizim sırtımıza ilikleyecek sevmediğimiz hayvanları
örneğin kedi!


ağzımızdan çıkan soğuk nefesten dolayı
uçucu her hayvan zatürre geçirecek son alamette
şevk içinde göğün damarlarından çekildiğinde
ayak tırnaklarınla dolu benliğim hesabı diyar meclisine
azazel velev ki ; unutsun Feynman’ın onayladığı her intiharımın
estetik değerinin gaybın afakında dilinle müşterek olduğunu
velev ki ; unutsun ağzımın yağını sadece ağzınla sildiğimi
velev ki unutsun ; bana sıkılan her kurşun çekirdeğinin
vücudumda tamamlanmayı bekleyen şiirin
imla delikleri olduğunu
önemi yok
kıyamet kopmuştur