Güneş doğmuyor artık bana.
Bir buse ile uyandır beni bu kâbustan.
Mevsim kış, nasıl üşüyorum bir bilsen,
Sanki bana ömründe hiç sarılmamış gibisin.

Yüzümdeki çizgiler gittikçe eskiyor sevgili
Ben de eksildim,
senden sonra kendimi tanıyamadım..
Dar bir zamanda sana tutunmaya yeltendim,
Alelacele uzaklaştın, bensiz bir hayata randevun vardı sanki.

Dönüp son bir defa yüzüme bakmadın,
Gözümde akan yaşta kendini görüyordun, anlıyordum.
Sana o an milyonlarca “gitme” biriktirmiştim içimden
Gelme ihtimaline öyle bir tutsak kaldım ki
Birini de alıp yüzüne savuramadım.

Dibi tutmuş bir yalnızlığın tadındayım
Beni kaç kere terk ettin sevgili
Sanki sana hiç kavuşmamış gibiyim
Sanki yüzüne Allah kadar uzak kalmışım.

Bak yüzümde tek bir tebessüm esmiyor,
Koca bir ormana bırakılmış bir çocuk gibiyim.
Biraz seni bulma gayesi,
Birazda seni görmeden ölme korkusu.
Beni bırakma
Beni bıraka
Ne olur...

Mehtap ünlü