KUMDAN SAATLER GİBI
İki şeyi unutamıyor insan bazen:
Bir ölenleri,
Bir de kalpten gidenleri
Bir sen yoksun sonbaharda
Karanlık gürültüler var kafamda
Delifişek sorular,akıl almaz cevaplar...
Gözlerimi alıyor kurduğum sığ hayaller
Kısık bakışlar
Askıda kalmiş misafir delilik mevsimi
Kara kaplı deftere yazılmış masal çıkmazı
Başrolde aşk,
Konusu sen ve ihanet
Keskeler divanında uyutmuyor pişmanlık masalları
Geçmişin izleri tek atıyor kalbimde
Kumdam saatler gibi
Tik tak,tik tak
Dakikalara yenik düşuyor zaman çıkmazı
Panik atak aşk sancısı beynime vuruyor
Başım ağrıyor sanki çatlayacak
Gözümde büyüyor yeniden başlamak
Korkutuyor çok korkutuyor
Sıtma geçiriyor kalbimde yaralı sevdam
Kangren olmuş içimde gönül sızım
Ağır oluyor sıfırda kalmanın vebası
Sanki bulaşıcı bir hastalık
Neye dokunsam kopacak
Kime tutunsam toz olup uçacak
Öfkemdeki kapı duvar sessizlij
Kalbim taş kesmiş sanki buz
Camdan bir yaprak salkım saçak
Kendimden yeni bir ben yaratmak
Kuşanamıyor miğferini sana acizliğim
Kumdan kaleler gibi savunmasız
Elden ayaktan düşmüş kalbim
Can çekisiyor içimde tepetaklak yalnızlığım
Bir gece yarısı elimde kalmış vakur tecrübesizliğim
Delilik mevsiminde yolda kalmış hiçliğim
Bakirim bu kurak topraklarda
Çoraklaşti sessiz düşlerim
Icten ice içerliyorum varlığını ve yokluğunu
Unutamıyorum bu son gidisini
Bize son veda eden ıslak bakışlarını
Tutuamadım o gün sana tutunamadım
Giden gitti gönül gider ben ne eyleyim

PINAR DOLUDENİZ