Gökyüzüne bu kadar yakın yerde olduğunu,
Aşkın yakıcı ocağına ayak basınca anladım,
Konuşulmaması gereken olay bir bir çoğaldı,
Kendi kendimi üzdüm, kendi içim de ağladım…

Komşuların bana karşı tutumu hiç hoş değil,
Bir Mecnun’un yüzüne bakar gibi bakıyorlar,
Sanki üvey babam bana hepsi birden tokatlar,
Ardım sıra bildiğim, türlü aşık ismi takıyorlar…

Oysa yalnızca sevmiştim, bir köylü güzelini,
Gerçekten hepimizin bazen gönlünde vardır,
Kelebekler-arılarda konar, türlü-çeşit çiçeğe,
Her canlının aşkı, hissettiği dünya kadardır…

Beni üzen, bir demet çiçeğim nasip olmadı,
Bir görünüp, bir kaçar, niye böyle çektiğim,
Gerçekten, düşman mı kesildik, birbirimize,
Oysa gönül bahçeme, aşk çiçeğiydi ektiğim…

Önceden bilinen bir şey var mıdır aşklarda,
Ömrüne nedensiz siner, sonra kabarıp coşar,
Herkes yok etmek istesin, istediği kadar aşkı,
Adem’le inmiş yeryüzüne,o gün bu gün, aşk yaşar…


Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.