Karanlığa isyan var bu gece
Aşk akşam şairine son hazırlamakta
Ay’ın vuslatı kahır ekseriyetini çağırmakta
Ay devrimin aslını hazırlamakta

Ne vazgecebilir gece ölüm den
Ölüm son değil eğer olsa idi
Güneş batmazdı ebedden
Ebed ise edep den

’Akşam yine akşam yine akşam’
Son yakınmaları bunlar
Aksam şairi cellatın kendisi
Sor o günden sonra doğan çocukların
Kaçının adı cellat kaçının adı şair şimdi

Güzel iklim değişikliği
Havanın rengi, yağmurun hasretlik esintisi
El vermeyen o beyaz güller
Çalı bülbülü dür bu alacanın sesi

Ölüm sesi ölümün kendisi
Ölümün sesi bülbülün son nefesi
Boyuyor gülleri beyazdan kan kırmızıya
Akşam şairi ve kalemin mürekkepi

insaf yok şairde gülde
Yazık etti Çalı bülbülü kendine
Yakınmalardır duyulan gecede
Ne fayda, feda edildiler öylece

Bilinmez ah’ın sondan sonra ki ahvali
Hali edep den ebede mudavi
Çare yoktur bu seçime
Neylesin dili duasıza kalp er kişi

Unutma beşer
duyduğunuz çalap değil
Nefsin sesi
o ki yeni devinimlere gebe dir şimdi

Akar suyun Mucizesi
Altın Örümcek ısırığının
Veya akrep sokmasının belirtileri
Bunlar Münkirin nefs-i emelleri

Hakkın sesi hakkın sesi
Mehmedin işi miskinlik etmektir şimdi
Görsede bilsede gerçek ile Zahir-i
Zahir olan bir milletin filizi

Akşam şairi ayın kendisi
Çalı bülbülü yıldız, sırrı semevi
Cellat ile ay birlikmiydi
Belli devrim de bunların çıkar işi

Çalı bülbülü Çalı bülbülü görmezmisin
Emel ettiler seni
Bir gecede bir Nefeslik şiiri
Şiirin aslı olan Vuslat dır belli

Çalap bilir gerçeği
O ki hakkın tek sesi
Gül, şair, ay yazık etti özüne
Ödül ölüm sonrası cehennem geceleri

Merakınızı hissetmedim sanmayın
Bu sonsuzluk belirteci..
Ne altın örümcek ısırığı
Ne de akrep zehirleri
Ne nefs-i emeldir nede Münkirin sesi
İşte budur çalapın hikmeti
..
.Çalı bülbülü gül kavuşmuşlardır
İlahi muştuda buluşmuşlardır,