Seninle birlikte, doğan geceler
Ağaran saçımı, yolan geceler
Sevdanda gözyaşı döktüğüm zaman
Senin yokluğunda, dolan geceler.


İhsan et gel, ey gül-i bağım.
Sensiz kor’da geçti, bu ah-ü zâr’ım.
Kaldır ey yâr, sinendeki zulmeti
Gözlerinden bekliyorum, hikmeti


Vefasızsın ne çare, bu gönlümde
Görmedim gel, seni biten ömrümde
Ufkumdaki karanlıklar, sen misin
Sinelerde beklenen bir gül müsün.


Doğmasan da, bir zerrecik ışık ver
Gelmesen de, pembe gül’den gülüver.
Zaman dolup, üflenen sûr gelmeden
Yüce Allah, tüm canları dermeden


Vûslat’ına râm et beni, ölmeden.
Bekliyorum, mezarıma girmeden
Tez gel artık, sorgu sual olmadan
Mezar taşım, seni bekler durmadan


Çektirdiğin cefaların, elinle
Mahşer’de mi buluşalım, seninle
Mizân’da tartıda, gelme benimle
Helâl olmayacak, akan göz yaşım.


Ne istedin, benim dertli gönlümden
Kâlpleri kırma, gel tamiri yoktur.
Nice günahkâr’lar gördün mü, çoktur.
İbret olsun sana, yakan aslıhan.


Mecnûn’u çöllere, leylâ mı saldı
Şirin mi ferhat’ın, ah’ını aldı.
Züleyha yusuf’u kuyuda buldu.
Sende beni, susuz çölde bırakma...!



ÂB-I HAYAT VER GÖNLÜME/SEVDA’LARIN GÜL OLSUN.