Duvarı süsleyen, tablo gibiydi
Şimdi resimsizken, yaslı çerçeve
Karanlıkken içi, zindan dibiydi
Küf tutan yanıyla, paslı çerçeve


Yaklaştırmaz iken, yanına bile
Kapanır içine gelemez dile
Dertleşir bütün gün, duvarı ile
Değeri ölçülmez, haslı çerçeve


Güldürmüyor yüzü, baktığın zaman
Bir vakit yüreği, eder di taman
Hep yanına gider, dilerdim aman
Dinleyip susardı, aslı çerçeve


Tahta kahvesinden , rengini almış
Ne yazık sonunda, yapyalnız kalmış
Boş verip adeta, kendini salmış
Kenarı yaldızlı, tozlu çerçeve


İçinde bir sürü, anılar saklı
Dupduru su gibi, berraktan paklı
Upuzun yıllar sa, ne kadar haklı
Mazi söz konuysa, nazlı çerçeve


İtinayla durur, karşımda öyle
Geçmişe götürür, baktıkça böyle
Unutmak mümkün mü, bir an da söyle ?
Saklar bunca yılı, haz-lı çerçeve


Nesrin Önem
28 11 2017
Tekirdağ