masal öykü ve efsane buluştular bir dağın doruğunda
kışı yeraltında saklayan baharlar geç kaldık biz masala
fışkırıp gelişen bir tohumdu aşk
Kesilen bir dal incecik
adonisin bahçelerinde bir çiçeğe yas tutuyor mor tuvalli kadın

bir efendim yok dedi kadın pencere önündeki saksılara
ölümsüz dudaklarından çıkan buyruğu yaktım
beyaz bir yelken çektim gemime
kargılarını sokaklarda kadınlara yönelten adamlar
tohum ekmeden kurtulmaksa kaderi kadının
ağıtlar yüklenerek yola koyulur kadın
yeni filizler veren elma ağaçları gibi yaşar
acılar ırmağının kıyısında
adonisin bahçelerinde bir çiçeğe yas tutuyor mor tuvalli kadın

iyileşti mi senden aldığım yaralar
kızıl bir ırmağa döner döner gözlerimdeki yol
ırmağı geçmek için hangi tanrılara sığınmalıyım
giderek mutlu bir kadın olarak tanımlanıyoruz bu komedyada
dört yanı surlarla çevrili kentlerin sokaklarında çığlığın kadınları
durgundu aklın gücü kadınlara gün ışığı göstermediler
adonisin bahçelerinde bir çiçeğe yas tutuyor mor tuvalli kadın

gel sevelim birbirimizi ölümsüz tanrıça
İdadan savaşçılar gönderip durma ares
yüce dağ başlarında masallarım olmadı hiç
uyuttum çocuğumu kahinler arasında
öyküm ırmaklar kovalamıştır
pupası zedelenen gemim kimbilir hangi denizde
kadındır adım adım efsane
çarpışan gemiler vazgeçti önce savaştan
boz bir güvercin kanadı kırık geçti sokağınızdan
fırtına hangi kıylara attı o eski sevdayı
adonisin bahçelerinde bir çiçeğe yas tutuyor mor tuvalli kadın

bir efendim yok dedi
artemis tapınağı önünde
mor tuvalli idol kadın

Ömriye KARATAŞ
26.11.2017