1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
568
Okunma
Her gidiş,
bir yığın kül bırakır ardından.
Sen,
bunu yaptın !
Kendimden gidişimdi zaferin...
Gelemeyişim;
Mutluluğun oldu.
Şimdi sonbaharım !
Parçalarım delicesine savruldu.
Ödülüm olabilirdin sabrıma;
Yada mucizen ben?
Ölüm utanırdı,
Ölümsüz ’Aşk’a boyun eğip.
Çekerdi kaderin ipini,
O anda.!
-Beni sakın nefessiz birakma,
diyordun rüyamda.
Kader demiştik oysa..
Günyüzü görmemiş bahtımıza
Can olsun istedim;
Sustum.
...
Kabullendim yürek cinayetini.
Sonra;
Unutuldum...
~Nigâr Güler~
