Çok kimseler tarafından bilinen komik bir hikayeyi Urfa ağzıyla şiire döktüm bugün. Buyrun...

ÇOĞ MI EYİ BİLİSEN?

Kırhlı yaşlarına, merdivan dayamışdı
Girmiden soyrasında, babasız yaşamışdı
Anası tek varlığı, onsız olmazdı heyat
Kalan ömrüni heppi, anaya adamışdı

Ana hekkı ödenmez, o da eyi bilidi
“Nasıl eyilığ yapım?” deye çoğ düşünidi
Hergün otırırlarken, fikrini almağ için
“Ana biz Hecce getsağ, nasıl olır?” deyidi

Anası şaşırıdi, paraları heç yohdı
Eceb bele bi fikir; nasıl, nereden çıhdı
Oğlının düşüncesi: helallığ almak için
Anasını çininde, ta Hecce götürmahdı

Anası kabıl etti, başladı hezırlığlar
Yolları çoğ uzındı, toparlandı azığlar
Bütin ekrıbaları, yolcıladı onları
Heç de kolay değildi, beylesi ayrılığlar

Anası çinindeyken, dere tepe aşdılar
İhtiyarın birinden, yolda karşılaşdılar
İhtiyar sordı ona: bı heliyız ne bele?
Ne deyecağlarını, bi an için şaşdılar

Anası göz ucından hemen bahtı çevriye
Kimseler gözikmidi, o an girdi devriye
Bı oğlımdır benim, beni Hecce götüri
Ölüm Allah’ın emri, belki dönmem geriye

Heci emmi o anda, başladı nesihete
Kurban olım ey oğıl, böyle hüsn-ü niyete
Durumı aynamışam, feket bele yapılmaz
Eyi amel göndermağ, istersey ahirete

Hêrli olan evladı, helbet Allah da sever
Ondan çoğ hoşnıt kalır, meleikeye över
Çine alıp anayı, Hecce gidecağıya
Münasıp birini bul, tez elden onı ever

Oğlan çoğ kızdı birden; dedi: “Émmo sen kimsen?”
Kulağlari duyi mı; hele sen ne deyisen?
Bını duyan anası, dedi: itin enigi;
Sen bı heci emmiden, çoğ mı eyi bilisen!

Mustafa GÜL (Hamdi)
(23.11.2017)

Şiirde geçen yöresel kelimeler:
Merdivan: Merdiven
Girmi: Yirmi
Eceb: Acaba
Émmo: Amca
Çin: Omuz, sırt
Heliyız: Haliniz
Bele: Böyle
Helbet: elbette
Hêrli: Hayırlı