2
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1074
Okunma
Yalnızlık;
duvara asılı duran
boş bir çerçeve gibidir.
Ayazı gecenin karanlığında
peydahlanan tükenmişliğin,
peşine takılan çaresizlikle kol kola,
dönüşü olmayan
meçhule giden bir
yolculuğun başlangıcıdır.
Boyutu sonsuz ruh haliyle
çöküşü hızlandıran
acıların katsayısında,
umutlarların kırpıldığı
lal olan kentin varoşlarında,
mülteci hüznüne eş olan
bir yaşam şeklidir,
yalnızlık.
Mete Tekçe
5.0
100% (2)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz