1
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
504
Okunma
O köşe başında yalnız bir ayyaş.
Dokunsan üstüne esvabı yamyaş.
Yırtar narasıyla gece vaktini.
Bir bir hatırlıyor sonra ahdini.
Vakitli vakitsiz demlenmiş başı.
Açlık ne susuzluk bilmezmiş aşı.
Sonra kara kara düşünür birden.
Vakit geldiğinde arınır kirden.
Leke kalır fikir yorgunu tende.
Sorsan kabahatin bütünü sende.
Sağarım fikrini tasa ayyaşın.
Bakma üstünde ki yaşa ayyaşın.
Yağmur, fırtınada eser bedeni.
Sorsan da söylemez asıl nedeni.
Birden usul usul ağlar yüreği.
Kolları biçare çeker küreği.
Bir daha o yerde görmedim onu.
Sormadım eşrafa ne oldu sonu.
Burhan GÜNGÖR
5.0
100% (1)
Cevap Yaz