14
Yorum
25
Beğeni
0,0
Puan
1964
Okunma

Kimi acılarla gelmiş,şu yalancı dünya’ya
Sürüklenmiş çaresiz,yalnızlığa hülyaya.
Düşmemiş hiç ardından,feleğinin sillesi
Feryad-ı figan olmuş,acıların bestesi.
Kimi hep kalleş görmüş,dünyasında,düşünde.
Baykuşlar yuva yapmış, yuvasının üstünde.
Yaşamının her anı, hep acı hatıralar.
Açılmadan atılmış,solmuş silik sayfalar....!
Onlar ki bu dünya’da,hiç hatırlanmayanlar
Ah o garip biçare, o talihsiz insanlar.
Salaş bir meyhane de, biri var ki aç bilaç .
Kuruyan dallar gibi,eğilmiş ele muhtaç.
Yer etmiş hep kendine, o dumanlı köşeyi.
Dileniyor çaresiz, birkaç kadeh içkiyi.
Küf kokan sokakları,mesken tutmuş kendine,
Ne evi var ne barkı,üstü başı pecmurde.
Bir lokmacık ekmeğe, iç çekerek bakanlar ..
Ölüm kurtuluş diyen, ah o garip insanlar
Mahmut Mücahit Özdemir
24.04.2014 / Berlin