İnandım gülen yüzüne dünya aldandım
Seni bir dost bilirken işte ben yanıldım
Neyim varsa aldın sonra terk ettin sen
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım

Âşık didar olamadım gülmedim güldürmedim
Zerreye değer vermedim büyükleri beğendim
Feryat eden oldu çağırdı tenezzül edip gitmedim
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım

Arayıp bir cevap bulamadım ben sorduğuma
Sevmediğim kim varsa düşürdüm ben kucağıma
Gömdüm benliğimle kinle ben ölüm çukuruna
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım

Artık vermeliyim artık güzel bir karar
Gerçi nefsim diyor artık karar neye yarar
Bende dedim belki Mevla af eder kulunu sarar
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım


Artık pişmanlık fayda verir mi onu da bilmem
Ben Mevla’ya gidiyorum gelme dese de dönmem
Pişmanım ben Mevla’m demeden bende ölmem
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım

Âşık Gülveren’im aramadın varmadın sen canana
Elini bulaştırdın yalan dünya için sen çıkmaz kana
Bak etrafına âleme böyle mi yap diyor ki sana
Geldiğim gibi çırılçıplak şimdi ben kaldım

Mevla’m af etti edep elbiseni giy dedi bana
Artık yeter insanları candan sev var dedi her cana
Âşık Gülveren