Âşık aşkı bilirmiş olurmuş sarraf
Aşkı yaşadıkça olurmuş ferah
Âşık çölde gezse de çöl bilmez
Bir cennet bahçesidir çekmez ah
Gezer aşkın peşinde olur seyyah
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Aşkı taşıyan aşk gibi olur saf saf
Aşkı bilenin yanında gezmez gaf
Aşığın gönlünde aşk dizilidir raf raf
Ondan sakindir huzurdur onda etraf
Onu çoğu zaman yanlış anlar eşraf
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Aşığa çöl bahçelerden Gülşen’dir
Çöl aşığa çöl değil arar neşedir
Arar bulur bilir tanır aşk kimdedir
Aşk hasretle dolu olsa da gönlündedir
Aradığı aşkı bilir o sevdiğindedir
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Nazlı yar sallanışıyla âlemi eder aşığa kalem
Yazar aşkı sayfa sayfa okur işte bizle bu âlem
Âşık demez ki yar gülsün ki bende gülem
O der ben güldüreyim ondan sonra gülem
O yâr ölmeden önce Mevla ben ölem
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Aşkı bilenler aşığın etrafına toplanır
Aşktaki güzelliği görünce canlanırlar
Aşkta güzellik sır var bilir anlarlar
Aşkla açan güllerin yanına balla konarlar
Aşkı bilmezde anlamaz şerre yorarlar
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Gezer âşık aşkı bulmak varmak için
Bulamazsa da demez ki neden ne için
Bilir Mevla’dan gelir gülüşü düşünmez için için
Dünyaya meyil vermez gönül’e verir der gelin
Gönül bir kuştur aşka uçar arar bulur yerin
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah

Âşık Gülveren’im kimseye kalmaz bu âlem
Aşkı yazmaya devam et düşmesin elde kalem
Gönüllere ver sen durma binlerce selam
Aşkı aşkla anlat aşkla dolsun her bir kelam
Aşkı bu kadar anlatabildim bende vesselam
Aşkı bilmezde deli oldu der eyvah
Âşık Gülveren