Sen bilmiyordun
Hayat denen telaşe de
Kaybolmuştun çünkü
Sana anlatamıyordum seni algılarında
Bana uğraman ne mümkün
Kendinden geçmiştin çünkü
Her defasında teşebbüs etsem de
İfade etmeyi farkındalığın sana
Yanımdaydın ama ruhun geziyordu
Düşüncelerinin peşinde sürüklenen
Bir hayalet gibi oradan oraya hızlıca
O kadar karışmıştın preslenmiştin ki
Beyninin damarlarında hapsolmuştu
Gerçek kimliğin
Seni sen yapan bastırılmış benliğin
Farklı maskeler vardı elinde avucunda
Bunaldıkça nefes almak adına
Duruma göre bir onu bir diğerini
Değiştirerek benliğinden uzak
Bakmaya çalışıyordun hayata
Ve içinde ona dair ne varsa hep
Oysa ne kadar gizleyebilirdin ki kendini
Sen dinliyormuş gibi yaparken beni
Gözlerinin uzaklara dalarak
Anlattığı özlemlerine olan hasretliğini
Can kulağıyla dinleyende bendim yine
Aynı maskeleri defalarca takıp çıkarsan da
O değişim boşluğunda yakaladığım gerçek
Yine senden başkası değildi....