Kurşundan daha ağırdım,
İştahım yoktu, keyifsizdim,
Aklımda sevdiğim vardı,
Ama yoktu,
Yüreğim yoksuldu,
Gözlerim mahzundu,
Ellerim uyuşmuştu,
Ayaklarıma prangalar vurulmuştu,
Sevdiğimin yerine de düşünür olmuştum,
Hasta mıydı?
Üşüyor muydu?
Görünmüyordu.
Şimdi ne yapıyordu?

Papatya falına her baktığımda,
Bir ‘seviyor’,
Bir ‘sevmiyor’ çıkıyordu,
İşte o an,
Yüreğimde sanki kıyametler kopuyordu,
‘Başımı alıp gideyim buralardan’ diyordum,
Sözüm, kendime de geçmiyordu,
Sonunda dayanamayıp, hastaneye gittim,
Uzun uzun dinledi beni doktor,
Söylediğine göre bendeki hastalık çok ilerlemiş,
Reçeteyi elime tutuştururken sıkı sıkı tembihledi:
‘Saati, dakikası yok,
Yazdığım bu ilacı hiç ara vermeden her gün kullan,
‘Çok tesirlidir, sonra da gel görüşelim ’dedi.

Reçeteyi bile okumadan,
Doğruca eczaneye gittim,
Eczacı garip garip yüzüme baktı,
Alaycı bir tebessümle :
‘ Yok böyle bir ilaç, hiçbir yerde bulamazsın.’ dedi,
Bakmadığım eczane kalmadı,
‘Ulan’ dedim kendi kendime,
‘Bu ilaç nerede bulunur?’
Koştum en yakın aktara,
‘ Kırk yıllık aktarım, duymadım böyle bir ilaç’ dedi,
Dilimde bin bir küfürle, soluğu tekrar hastanede aldım,
Doğruca doktorun odasına daldım,
‘ Sen dalga mı geçiyorsun, adam mı seçiyorsun?
Böyle bir ilaç hiçbir yerde yok’ dedim.
Doktorun sinirleri alınmış gibi gıkı da çıkmadı,

‘ Yahu deli olacağım, konuşsana, senin doktorluğun bu mu?
‘Şikayet edeceğim seni.’ dedim,
Doktorda yine çıt yok,
Bir de alaycı alaycı gülmesin mi?
İyice çıldırdım,
Tam yakasına yapışacağım sırada,
‘Hemen parlama öyle,
Sen reçeteyi bile okumamışsın’ dedi.
Reçeteyi çıkardım cebimden, baktım:
‘ Sevgi aşısı’ yazıyordu.
Ve ardından tokat atar gibi cevapladı:
‘ O ilaç sensin!
‘Nasıl yani? ’ dedim.
‘Kendini ihmal etmişsin, önce kendini sev,
‘Mutluluğun reçetesi, insanın önce kendisini sevmesidir.’ dedi.
‘ Bunu daha önce hiç düşünmemiştim,
Sevgimi kendime değil, hep başkalarına vermiştim.
Hep vermiştim, hiç alan olmadım’ dedim.

Doktor bana aslında iyi de bir ders vermişti,
Üstelik bu ilaç bedavaydı ve herkes için geçerliydi,
Sürekli bu ilacı kullanıyorum,
Hem de yüksek dozda,
Hayatım boyunca da kullanacağım,
Önce kendimi seviyorum,
Sonra da sevgiyi hak edenleri…
Ve sevdiklerime, değer verdiklerime,
Yürekten şunu söylüyorum:
‘ Sizi çok seviyorum, benden size zarar gelmez,
Sevgimle kalınız, hep bende kalınız! ‘
‘’Peki ya kötüler?’’ derseniz,
Onlar birer tuzak, hep uzağım, hep uzak…


Vecdi Murat SOYDAN
(Yaşanmamış Aşkların Şairi)
04 Ocak 2013- Saat: 10:58 Isparta