arzunun tufanı, aşktan bahseder
rûha buğu sunar tad kekremtırak
sırça köşke mazhar, meşkten bahşeder
hakk malı mülkünden bu kerem; firâk
.
aklı alıp gider vururken deprem
senden başka kime, dost’a muhterem

deryâ yakamozu gönüller çelen
soğuktan güneşe, boylar kardelen
gönüller tutuklu, âfak ar delen,
damla damla, hem de; aşikar berrak

dağıldım toplamak, oldukca mahrem
ne hale koyulduk, berdevam harem
.
hiçliğin, boşluğun tadında doyum
kitabında yazan müebbed o’yum
yusuf ile ikiz, kazılmış kuyum
mechullerde kervan, bindebir azrak
.
kendimi kurbanlık ettiğim bayram
son nefesime say, gel buram buram

görmek mümkün değil her yer karanlık
fasıltı geçer gâib eden yârenlik
boyverdik rahmete, herşey erenlik
yâre yolum düştü, bağında burak
.
düştemiydi neydi, gördüm ihtiram
üzüm yaprağından, muhteşem ikram

bu işin bedeli dünyâda maldır
ayâle sevgi mi? son rafa kaldır
nefsiyyen bir nebze muvaffak, eldir
yükümlüdür bana yoksul’um çırak
cânıma gel ’cismi’ şimdiden bırak
.
sevap; çöplüğümde ’’siz deyin haram
beni mecnun sayar giydiğim ihram




.