Ahir-i zamana, geldik dayandık
Rüzgârlı havadan nem kapanlar var
Sözle, nasihatle, sanki uyandık
Gözü çıkarıpta, kaş yapanlar var

Herkes aynı sözü, düşünüp yazmaz
Dost olan dostunu, kırarak üzmez
Kendini överek, methiye dizmez
Hoş görü, saygıdan, çok kopanlar var

Yardım, destek ise, zül olmaz dile
Halkın tâktir etsin, yazdığın ile
Katkı koysan, destek versen, nafile
Böyle fırsatları, bak tepenler var

Derinden gelmeli, sözler derinden
Hasetlik çatlatır, orta yerinden
Arkadaş ortamı, sevdiklerinden
Dostluk meclisinden, gör sapanlar var

Vurup öldürürler, özür dilerler
Gülücük dağıtır, hem de gülerler
Destursuzca, özeline dalarlar
Moda dergisini, hep öpenler var

Hâd bilmek önemli, neyim, nerdeyim
Ben ki yanlışlığa, inen perdeyim
Allah’ım affetsin, daha ne deyim
Vallâhi gurura, bil tapanlar var

Lüzumsuz yalandan, urba giyerek
Kibir sofrasında, zakkum yiyerek
Her yaptığı şeyi, doğru diyerek
İnanmazsan bana, sor çapanlar var

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ

ETEK YAZILARI

AHİR-İ ZAMAN : 1-Son, sonraki, sonra, ensonda, sonunda.2-Dünyanın yok olmasına yakın zaman
ÇAPAN : Alkış el çırpma
URBA : Elbise
ZAKKUM : Zakkumgillerden, Akdeniz ülkelerinde yetişen, çiçekleri beyaz veya pembe renkli, kışın yapraklarını dökmeyen zehirli bir ağaççık, ağı ağacı, ağı çiçeği, Zıkkım, zukkum