Yoksun bıraktın beni sevginden
Yaşanmış saymıyorum sensiz geçen günleri
Diyorlar ki güller dikensiz olsa
Gülü gül yapan dikeni değil mi

Senden uzakta kalan bu kalbimi
Hayalin titretti bam telimi
Beni hüzünlendirir hep bu anılar
Geriye kalan aşklı sayfalar

Sen ben aşkımız ve mutluluk adına
Hep hayaller kurdum hiç usanmadan
Geriye kalan dilimde ki şarkımız
İçinde bulunduğum duygusal hüzün

Senden sonra yaralı olan kalbim
Yüreğimde sensizliğin acısı
Ağlayan sızlayan şu gözlerimin
Yaşını silmekten kurtulamadım

Bir kor gibi gelip düştün gönlüme
Yazık ettin seni seven ömrüme
Üzerimde kalan sevgini attım
Aşk defterimi artık kapattı

Fatma Ayten Özgün

Paylaş:

5 Beğeni

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir. Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

Şiiri Değerlendirin

Topluluk Puanları (4)

5.0

100% (4)

Aşk defteri (120.) Şiirine Yorum Yap

Okuduğunuz Aşk defteri (120.) şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

AŞK DEFTERİ (120.) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

ilhan ATEŞ (ZAYİ OZAN), @ilhan-ates-zayi-ozan

19.11.2017 09:20:32

5 puan verdi

Sevgisel bir sitemin derin sesiydi şiir.
Güzeldi. Kutluyorum sizi. Yüreğine gönlüne sağlık.

Selamlar saygilar.

Mehmet Kılıçel, @mehmet-kilicel

19.11.2017 07:42:11

5 puan verdi

Yad ettim maziyi

Kaç güneş uyuttum gözlerinin buğusunda
Senden ayrı koparken içimde asi fırtınalar

Yel cereyan ederken yalnızlığımın edasında
Kusarken yüreğim kasvet kinini
Ucu ucuna zor kavuşan huzurumun çehresine
Ondan sonra kaskatı kavurdu beni ölüm sancıları
Gecelerin damarıma hicran enjekte ettiği
O anlık git gelemerimin arasında ruhuma

Dün ilk kez çayımı yudumlarken ayık kafa ile
İlk kez selam verdim yokluğunuda
Bu şehrin semalarında ki gizli feryatlara
İlk kez susturdum bir nebze de olsa
Aklımı döven fesat düşüncelerimi
Kısa da olsa biraz kendimi dinledim
Baş başa kalarak ayıklığımla
Yad ettim maziyi ruhumun derinliğinde
Bütün güzelliği ile
Ve dikiş tutmaz tövbelerimde bir tane daha
Ettim tutamayacağını bile bile

Ardında kafayı vurarak demlendim
Kaçan nöbetçi uykularımın seyrine tutunarak
Hoş rüyalarda buluşma ümidi ile
Düşlerimi bölen artçı kâbusları unutarak
Hayatın uyandığım da
Tekrar aynı yerden başlayacağını

Yada daha kaç gece susturacağım
Senden ayrı geçen şafaklara gebe
Kim bilir bundan sonra kaç sancılı gün doğacak
Kimsesiz ömrümün penceresine
Günün aydınlığını karanlığa vurarak
Öyle çaresiz kalışlarıma
Şahitlik ederek

Mehmet Kılıçel