Elde cep telefonu ağzında sakız.
Oturuyor arsız, arsız.
Saçlar dağınık, yüz kansız.
Dudaklar boyalı bir kız.
Bacakta pantolon yırdık.
Göğüsler meydanda açık.
Sanısınız biraz kaçık.
Diline takmış piercing.
Telefonda oyun oynar.
Durmaz eli, ayak oynar.
Arada çevreyi süzer.
Kendi kendine gülümser.
Başucunda bir ihtiyar,
Ara sıra ona bakar.
Ona tiksinerek bakar.
Sonra uzaklara dalar.
Belki geçmişi düşünür.
Birden suratın ekşitir.
Dişlerini gıcırdatır.
Düşmemek için tutunur.
Metrobüs fren yaptıkça.
Düşecek sanırsın amca.
Düşmez sarılır tutmaca,
Tekrar tekrar bakar kıza.
Bakışlarını kaçırır,
Gözün tavana çevirir.
Dudakları mırıldanır.
Döner bir daha bakınır.
La havle vela kuvvete.
Ağzından çıkar bu cümle.
Herkes kendi âleminde.
Kız hiç umursamaz bile.
Kalktım ayağa seslendim.
Gel buraya otur dedim.
Dedi bende ineceğim.
Geldim bura son durağım.
İhtiyar inip gidince,
Bir bayan geldi yerine,
Maşallah güzelliğine,
Benziyor hanım birine.
Giyim kuşam örfe göre,
Bütün terbiyesi ile
Dikildi ayakta öyle,
Bizim kızın tepesinde.
Ona yer verecek sandım
Dikkatle yüzüne baktım.
Bir hareket göremedim.
Yavaşça yerimden kalktım.
Yönünü öte çevirdi.
Dedim insan olamaz ki,
İçi boş bir kütük san ki.
İnsana saygısı yok ki.
Bayan bakar mısın dedim?
Ona yer vermek istedim.
Dedi olmaz utanırım.
Siz oturun ben iyiyim.
Dedim ki,ben ineceğim.
Dedi: Olsun gelmeyeyim.
Yaşlıya vardır hürmetim.
Siz oturun. Ben iyiyim.