Allah âdemi yarattı.
Kulum dedi mükemmel oldun.
Cennettir senin yurdun.
Adını âdem koydum.
Eşini senden yarattım.
Her şeye gücü yeten,
Ol deyince olduranım.
Gönüllere sevgi, aşk dolduranım.
Yaşayın cennetimde, yasaklarıma uyun.
Emrime isyan eden, kulum gibi olmayın,
O sizi kandıracak sakın ona uymayın.
Âdemdik, fıs fıs fısıltılar gelince kulağımıza.
Sese koştuk.
Daha çok yükselmekti arzumuz.
İnsandık, Ona kandık.
O an sadece ben vardı,
Kendimizden habersiz
Kendimiz olmak, istedik,
Cennette ölümsüzdük,
Ölümsüz olmak diledik.
Yasağı unutmuştuk.
Akıl geldiğinde artık çok geçti.
Cennetten kovulmuştuk.
Yeryüzü dar geldi.
İstedik hep ben olayım.
Sadece benim olsun.
Bir yanımız iyilik isterken,
Bir yanımız kötülükle doluyduk.
Bir yanımız cenneti arzularken,
Bir yanımız dünya benim diyorduk.
Birbirimizi öldürüyorduk.
Kardeşimizi, eşimizi, biz, bizi.
Kendi kendimizi.
Kendi ellerimizle,
Ürettiklerimizle.
İnsandık.
Daha fazla daha fazla, istiyorduk.
Hayvanlar yukardan bakıyor,
Halimize gülüyordu.
Onlardan aşağı düşüyorduk.
Bir yanımız İsmail olup teslim olurken,
Bir yanımız, Yakup olup sabrı öğreniyorduk.
Bir yanımız İbrahim olup ateşe meydan okurken,
Bir yanımız Nemrut olup ateşler yakıyorduk.
Kıyamete kadar sönmeyecek ateşler.
Bir yanımız Harun- Musa olurken, bir yanımız Firavun.
İnsandık daha fazla, hep fazla.
Yetmiyordu makam mevki.
Onun ki her zaman daha güzeldi.
Elinden almak için yollar, öldürmek, için bahaneler.
Her an bir yanımızı kırıyorduk.
Bir yanımız dualar ederken, yalvarırken yaratana,
Bir yanımız gülüyorduk kahkahalarla.
İnsandık. İstiyorduk, istedikçe veriyordu Huda,
Sormayı akıl edemiyorduk hayrımıza mı acaba?
Biz istiyorduk öldürmek. O izin veriyordu.
Günah hanemiz doluyordu.
Biz istiyorduk daha fazla.
Kudret helvasını az bulmuştuk,
İstedik et olsun bıldırcın olsun.
Verildi. Doymadık. Daha fazla bir şey.
Denizde balık. Yaratan verdi. Kulu istiyordu.
Yasak koydu.
Bir gün onlara dokunmayın.
İnsandık. Madem balık gelir karaya. Her gün olmalıydı.
Tuzaklar kurduk. Yetmedi. Topraktan istedik.
Eştik ektik toprak verdi.
Yetmedi.
Daha fazla. İlaçlar ürettik.
Yetmedi.
Daha çok olmalı idi.
Daha çok kazanmalı idik.
Yaratana bırakmadık işi.
Biz daha iyisini yapmaya kalktık.
Genetik kotlarını değiştirdik.
Aşılar yaptık. Daha fazla ürünler almaya başladık.
Daha fazla kan döktük. Onlara düşen rızkı da aldık.
Dünyanın kendi taşını biriktirdik, üst üste yığdık.
Sonra türlü hastalıklar çıktı karşımıza kırıldık.
İnsandık. İnsan kazanırken kaybetti.
Ya âdemin Kaybedişi.
Hiç düşündünüz mü?
Bir evlat ateşler içinde yanarken,
Âdemin durumunu.